Over mij

Over Eefke

Mijn naam is Eefke en ik ben 39 jaar. Inmiddels ben ik ongeveer 7 jaar klachtenvrij. Al sinds mijn puberteit ben ik aan het struggelen geweest met fysieke klachten.

Het begon vroeg in mijn puberteit met enorme buikpijn tijdens mijn menstruatie en daarnaast had ik ook vaak enorme migraine. Uiteindelijk bleek per toeval dat mijn nierfunctie niet goed was. Wat overigens geen verklaring was voor mijn klachten.
Voor de migraine heb ik heel veel onderzoeken gehad. Toen de artsen het echt niet meer wisten (ik stond al een jaar op met migraine en ging er mee naar bed), ben ik naar een acupuncturist gegaan en dat hielp enigszins.

Toch kwamen er in de loop der jaren steeds meer klachten bij. Zenuwpijn, rugpijn, rusteloze benen, ganglion in mijn pols etc. Na vele onderzoeken en opnames in het ziekenhuis en jaren van zoeken, kreeg ik uiteindelijk de diagnose ‘fibromyalgie’.
Wat was ik blij! Eindelijk kreeg ik erkenning voor mijn klachten. Maar dat was het dan ook. Er was geen behandeling voor. Ik kreeg uiteindelijk medicatie, Tramadol (pijnstiller). De dosis werd hoger en hoger. De vermoeidheid meer en meer.

Ondertussen ging ik maar door met overleven. Ik werkte nog altijd 40 uur per week, als assistent controller. Eigenlijk ging dat niet meer. Thuis was ik een wrak. Het was werken, koken, eten en slapen, meer lukte niet. Voor bewegen was ik veel te moe. Na 5 minuten zat ik doodmoe en huilend op de fiets.

‘s Nachts stond ik vaak onder de warme douche om mijn benen rust te geven. Ik kon moeilijk slapen door de pijn en de onrust in mijn lijf. Ook had ik weinig kracht, een potje groente opendraaien lukte niet, ik had daarvoor een rubberen hulpmiddel die bejaarde mensen ook gebruiken. Ook een pan afgieten was mij veel te zwaar geworden. Inmiddels had ik diverse therapieën; ergotherapie, fysiotherapie, acupunctuur, osteopathie etc. Ik zocht alles extern, en niet in mezelf.
Toen ik met mijn man op vakantie was in Oostenrijk, bereikte ik een grens. We deden een kleine wandeling en hij wou links af (de langere route) en ik rechtsaf (de kortere route) en ik stond te huilen als een klein kind. Dit kon echt niet langer. ‘De pijn, daar kan ik medicatie voor slikken’, dacht ik, maar die enorme vermoeidheid en dit soort buien, nee, daar was ik echt klaar mee. Ik wist toen dat het anders moest. Maar ik had nog geen idee hoe. Dit was voor mij wel echt een keerpunt.

Ik was al gestopt met roken in die tijd, dus dat was een mooie eerste stap. Al was roken een duidelijk coping mechanisme van me, net als eten overigens. Ik was op mijn zwaarst bijna 130 kilo. Maar er moest meer gebeuren. Ik kon niet afhankelijk blijven van medicatie en dan nog eigenlijk geen leven hebben.

Ik ben aan de slag gegaan met een gezondere leefstijl vanaf ongeveer 2016 en daar kwam ook een groot stuk persoonlijke ontwikkeling bij kijken. Mijn man zei bijvoorbeeld, ‘je denkt echt altijd eerst aan een ander voordat je aan jezelf denkt’. Daar moest ik echt mee stoppen. Maar er zat angst onder. Angst voor afwijzing, angst om niet goed genoeg te zijn.
Ik ging min of meer per ongeluk aan de slag met mijn onbewust onderdrukte emoties, zonder te weten dat dat zo’n grote impact zou hebben. Ik had op dat moment geen idee dat ik daardoor fysieke klachten zou kunnen hebben. Maar ergens voelde ik dat dit nodig was.

En het bleek achteraf de sleutel. Ik ging schrijven over alles wat ik jaren weg had gestopt. Het pestgedrag op de basisschool, het overlijden van diverse mensen die me dierbaar waren en mijn scheiding. En over mijn slechte nierfunctie en wat dat met mij deed, welke angsten daarbij hoorden. Ik gaf ruimte aan alle emoties. Ik deed dit destijds zonder te weten dat dit zo’n positieve impact zou hebben op mijn herstel. Daarnaast ging ik gezonder eten, gezonder leven en vitamines aanvullen. Maar het ruimte geven aan de emoties is voor mij uiteindelijk de grootste sleutel en keerpunt gebleken. Want ondanks dat ik behoorlijk assertief overkwam, was dat vooral de buitenkant. Van binnen was ik erg onzeker en had ik een hoop emoties weggestopt in plaats van verwerkt.

En wat is mijn leven veranderd! Inmiddels doe ik 4 tot 6 keer per week aan crossfit en ga ik regelmatig mountainbiken. En word ik nog steeds elke dag sterker. Daarnaast ben ik ruim 57 kilo afgevallen en zorg ik nu echt veel beter voor mezelf. Mijn fysieke klachten zijn volledig weg. Overigens waren mijn fysieke klachten weg VOORDAT ik ging afvallen. Ik heb nu geen pijn meer en slik geen medicatie meer. Soms komt er nog een oud pijntje opzetten, maar dan weet ik dat ik nog iets aan het onderdrukken ben. En zodra ik de ruimte aan de onderliggende emotie geef, gaat deze ‘pijn’ weg.

Mijn missie is om jou te helpen opnieuw die krachtige en energieke vrouw te worden die je in wezen altijd bent geweest. Je hoeft je klachten of je situatie niet langer te accepteren als iets waar je maar 'mee moet leren leven'. Samen gaan we op zoek naar de onderliggende oorzaken van je klachten, zowel fysiek als emotioneel.

Stap voor stap bouwen we aan een leven waarin je je sterk en gezond voelt, zodat jij weer de regie hebt over jouw lijf en gezondheid.

Ik zal me even voorstellen!

Mijn naam is Eefke en ik ben 38 jaar! Inmiddels sta ik volop in het leven, maar dat was jaren geleden wel anders.

In mijn puberteit is mij verteld dat ik niet volgroeide nieren heb. Ik had er verder geen last van, maar moest vooral opletten met zout eten. Ondanks dat ik wist dat ik op mijn levensstijl moest letten is me dat jarenlang echt niet gelukt. Ik sportte wat, volgde regelmatig weer een nieuw dieet, maar dat was het dan ook wel. Ondertussen rookte ik ook nog.
Uiteindelijk kwam ik van al die diëten alleen maar meer kilo's aan! Ik woog zelfs rond de 120 kilo. Het zwaarste weet ik niet eens meer want in die tijd durfde ik niet eens op de weegschaal te gaan staan. Achteraf at ik al mijn emoties weg. Ik verwerkte ze niet, maar ik at gewoon en dan kon ik weer door.

Ik volgde weer een dieet, viel weer 10 kilo af en vervolgens kon ik dat weer niet volhouden. Ik had gefaald.. dus ging ik weer eten om dat gevoel weg te stoppen.
Rond mijn 32ste kreeg ik per toeval (ik ging voor andere onderzoeken naar het ziekenhuis) te horen dat mijn nieren gekrompen waren. Na diverse onderzoeken (zelfs in een universitair ziekenhuis) bleek ik schrompelnieren te hebben. Ik kreeg de boodschap dat mijn nieren of nog heel wat jaren mee konden gaan.. maar het kon ook zijn dat ik op korte termijn een niertransplantatie nodig had. Tsja dan ben je 32.. knop om, om eindelijk wat aan dat gewicht te gaan doen zou je denken (gestopt met roken was ik inmiddels al).

Een vitamine B12 tekort bleek ik ook nog te hebben (waarschijnlijk nu achteraf gewoon ‘opgelost’ door stress en het niet verwerken van emoties, maar maar blijven wegstoppen), naast heel veel andere klachten. Die óf een lichamelijke óf een emotionele oorzaak bleken te hebben.
Ook mag ik niet vergeten te vermelden dat ik meer dan 10 jaar de diagnose Fibromyalgie heb gehad. Dit kwam eruit na jaren van onderzoeken en ziekenhuis opnames. De fibromyalgie pijnen waren zo erg dat ik jarenlang tramadol heb geslikt tegen de pijn. Maar wat gebeurde daardoor; al mijn pijnen werden afgezwakt, maar OOK mijn emoties. Ik merkte dat ik steeds vlakker werd in mijn reacties. Nou ben ik redelijk uitgesproken dus sommige mensen die mij kennen zullen dit misschien niet van me herkennen. Maar heel blij of heel boos of heel verdrietig was ik zelden. De emoties werden afgevlakt door medicatie, maar ook was ik een kei geworden in het verdringen van deze emoties. Ik had allerlei coping mechanismes bedacht die me ‘hielpen’.
Inmiddels ben ik al een aantal jaar klachten en medicatie vrij!
Die knop om duurde wel even.. En nog werk ik aan emoties die ik heb weggestopt. Nog steeds komen er laagjes vrij waar ik dan weer aan kan werken.

Inmiddels ben ik al jaren klachten en medicatie vrij! Ik ben ruim 40 kilo afgevallen! En weet steeds beter met mijn emoties om te gaan en vooral ze er te laten zijn.
Tijdens het hele proces is er een andere Eefke tevoorschijn gekomen. Ik had voor veel mensen al jaren een bepaald masker op; 'mij doe je niks' was mijn houding in veel dingen. Dat mijn fibromyalgie klachten en mijn vaak aanwezige migraine een niet lichamelijke oorzaak hadden. Daar stond ik echt niet voor open. Gelukkig ben ik toch zelf op onderzoek uit gegaan en ben ik aan mijn persoonlijke ontwikkeling gaan werken. Ook ben ik gezonder gaan leven door gezonder te eten, niet meer te roken en meer te gaan bewegen.

Inmiddels voel ik mij weer fit om van alles te ondernemen. Na 10 jaar voor dezelfde werkgever gewerkt te hebben, durfde ik eindelijk wat anders te gaan doen. En daarnaast ben ik nu (na diverse cursussen, opleidingen en een bulk kennis als ervaringsdeskundige) voor mezelf begonnen.
Om anderen te helpen hun leven weer terug te krijgen. Ook als je wel een gezond gewicht hebt. Er zijn namelijk genoeg andere manier om je emoties weg te stoppen. En als je je emoties niet uit, dan gaat je lichaam het vanzelf voor je doen!

Er komt echter een moment dat je lichaam het genoeg vind. Probeer dat voor te zijn en werk aan jezelf en gun jezelf een gelukkigere ik.

Lieve groet,

Eefke